تاثیر بتایین بر میزان دفع اووسیست در بیماری کوکسیدیوز و عملکرد جوجه های گوشتی

هدف : تعیین اثر بتایین بر عملکرد و میزان دفع اووسیست در جوجه های گوشتی مبتلا به بیماری کوکسیدیوز. طرح : آزمایش فاکتوریل (4×2) در قالب طرح کاملا تصادفی حیوانات: سیصد و شصت قطعه جوجه گوشتی نرسویه راس. روش : سیصد و شصت قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به 8 تیمار آزمایشی تقسیم شدند طرح شامل چهار سطح بتایین (صفر 05/0، 10/0 و 15/0 درصد) و دو سطح سالینومایسین (0 , 66ppm) با 3 تکرار و 15 قطعه در هر تکرار داخل هر تیمار بود در سن 28 روزگی همه جوجه ها با تعداد 200000 اووسیست ایمریا ماگزیما چالش شدند. از 35 روزگی به مدت 5 روز از هر تکرار نمونه مدفوع جهت شمارش اووسیست جمع آوری گردید برای اندازه گیری عملکرد در پایان هر هفته میزان خوراک مصرفی، وزن زنده و افزایش وزن مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری : با استفاده از نرم افزار sas صورت گرفت و مقایسه میانگینها نیز با تست دانکن انجام شد. نتایج : نتایج نشان دادند که مصرف خوراک وزن زنده و افزایش وزن در جوجه های آلوده ای که سالینومایسین و بتایین دریافت کرده بودند، بهتر از جوجه هایی بود که بتایین با سالینومایسین را به تنهایی دریافت کرده بودند (p0/05). نتیجه گیری : بتایین جیره غذایی موجب بهبود عملکرد (وزن بدن، افزایش خوراک مصرفی و ضریب تبدیل) در جوجه های آلوده به کوکسیدیوز می شود اما بر عملکرد جوجه های گوشتی سالم تاثیری ندارد. همچنین بتایین جیره بر روی میزان دفع اووسیست مدفوع بی تاثیر است . با توجه به خاصیت سینرژیستی بتایین و سالینومایسین، توصیه می شود در پیشگیری از بیماری کوکسیدیوز این دو ماده به صورت توام به میزان 15/0 درصد بتایین و ppm66 سالینومایسین در جیره غذایی طیور استفاده شود. اگر هدف کنترل بیماری کوکسیدیوز و جلوگیری از ادامه روند بیماری است توصیه می شود از داروهای یونوفور قویتر از سالینومایسین نظیر مادورامایسین استفاده شود.